Yaşadıkça Öğrenmek - Kemal Özüdoğru

Kemal Özüdoğru’nun Karl terzaghi’nin yaşamını anlattığı “Yaşadıkça Öğrenmek” kitabından

William F. Swiger 19 Temmuz 1994 tarihli mektubunda yazmıştır. Terzaghi Wanetta Barajı’na gitmeden önce şantiyenin aşçısına önemli bir kişinin geleceği ve ona hizmette kusur etmemesi tembihlenir. Şef Terzaghi’nin yemekhaneye girdiğini fark edince yanına gider, fakat Terzaghi’yi düşünceli görünce merakla onu düşünceli gördüğünü belirtir. Terzaghi “evet öyle” deyince, şef “bana anlat, belki yardım edebilirim” diye cevap verir. Terzaghi sıkıntısını aşçıya anlatmaya başlar. Ona projede baraj için tunnel açıması gerektiğini, oysa orada çalışanların hepsinin madenci olup, yumuşak zeminde tunnel açmayı bilmediklerini, sıkıntısının bu olduğunu açıklar. Bunun üzerine şef aşçı kendisinin de eski bir maden işçisi olduğunu fakat hem kayada hem de yumuşak zeminde nasıl tunnel açıldığını bildiğini söyler. Sonra yemeyi, içmeyi çok sevdiği için tünel işini bıraktığını ifade eder. Terzaghi ona küçük bir sınav uygular ve başarılı cevaplar alır; bunun üzerine şefe bu tüneli ilerletmeyi başarıp başaramayacağını sorar. Ondan “Başarmak için elimden geleni yaparım” cevabını alınca, aşçıya “ o zaman yarından itibaren senin bu işin formeni olmanı sağlayacağım” der ve baraj yetkilileri ile konuşarak şef aşçının tunnel işine formen atılmasını sağlar. Aşçı tüneli başarı ile tamamlatır.

Terzaghi yapabileceğimiz en iyi şeyin kendimizi çizgimize gore ayarlayıp hareket etmemiz olduğunu ve cevaplanması mümkün olmayan sorulara cevap aramakla vakit kaybetmemizi öğütler. “Çünkü” der, “cevaplar herhangi bir pratik amaca hizmet etmez”. Sözlerini Goethe’nin kahramanı Dr. Faust’un fırtınalı hayatının sonunda keşfettiği “insanın amacı belirsiz bile olsa doğru yolu bilir” sözleri ile tamamlar.