Adam olacak çocuk…
Yanan Bursa çarşısı yerine yeni çarşı inşaatlarına başlarken, zamanın demokrat hükümetince o sıralar ordu birliklerinin atıl iş gücünün imar hareketlerine katılması sağlanmış, şantiyemize de tüm kadro, taşıt ve makineleri ile bir istihkâm taburu tahsis edilmişti. Menderes temel atma merasiminin ertesi sabahı karadan Ankaraya gitmek üzere şantiyenin önünden geçerken, birliği şantiyede görmek istediğini yetkililere emretmiş, öyle de olmuştu.
Aman ne güzel…Bir kamyonumuz çamura saplanıyor, gel dozer kurtar… Yolumuz batağa dönmüş gel kepçe, gel greyder düzle, doldur…Harıl harıl çalışmaya koyulmuşken, daha ikinci gün dolmadan. “Seni tümen komutanı çağırıyor” dediler, tabii hemen gittik.
Vay efendim vay “Bir askeri makam bir sivilden nasıl emir alabilir” miş, “Orduda bu silsile-i meratip, bir emir-komuta düzeni var” mış, falan fîlân. Peki, nasıl olacak? Ne iş yapılacaksa ben tabur komutanından isteyeceğim. O bölük komutanına, o takım komutanına, o asssubaya emir verecek. Assubay da operatöre emir verip iş makinesini ya da kamyonu yola çıkaracak ve biz her bir acele ihtiyacımız için ortalama 2-3 saat bekleyeceğiz. Olacak şey değil. Sadece 6 kamyonu şantiyemizde tutup birliği geri gönderdim. Velhasıl ben o birliği çalıştıramadım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder