Marangozun Hikayesi Anonim

Marangozun Hikayesi

Yaşlı bir marangozun emeklilik cağı gelmişti. İşveren muteahhidine, calıştığı konut yapım işimden ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha ozgür bir yaşam sürmek tasarısından söz etti. Çekle aldiğı ücretini elbette özleyecekti. Emekli olmak ihtiyacındaydı, ne var ki.
Muteahhit iyi işçisinin ayrılmasına üzüldü. Ve ondan, kendine bir iyilik olarak, son bir ev daha yapmasını rica etti.
Marangoz kabul etti ve işe girişti, ne var ki gönlünün yaptığı işte olmadığını görmek pek kolaydı. Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz malzeme kullandi.
Kendini adamış olduğu mesleğine boyle son vermek ne talihsizlikti!..
İsini bitirdiginde, isveren, evi gozden gecirmek icin geldi. Dış kapının anahtarını marangoza uzattı.
"Bu ev senin" dedi, "sana benden hediye".
Marangoz şoka girdi. Ne kadar utanmıştı! Keşke yaptığı evin kendi evi olduğunu bilseydi! O zaman onu boyle yapar mıydı!
Bizim icin de bu boyledir. Gun be gun kendi hayatımızı kurarız. Çogu zamanda, yaptığımız işe elimizden gelenden daha azını koyarız. Sonra da, şoka girerek, kendi kurduğumuz evde yaşayacağımızı anlarız. Eğer tekrar yapabilsek, çok daha farklı yapariz.
Ne var ki, geriye donemeyiz.
Marangoz sizsiniz. Her gun bir çivi çakar, bir tahta koyar ya da bir duvar dikersiniz. "Hayat bir kendin yap tasarımıdır" demiştir biri.
Bugun yaptığınız davranış ve seçimler, yarın yaşayacağınız evi kurar. Oyle ise onu akıllıca kurun.